λόης παπαδόπουλος
Εκσυγχρονισμός και εξυγίανση της κλινικής «Κυανούς Σταυρός», Θεσσαλονίνη
ανασχεδιασμός και πλήρης αρχιτεκτονική μελέτη και επίβλεψη του έργου

ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
Euromedica

ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:
Σάσα Λαδά, Λόης Παπαδόπουλος με
ΠΟΛΙΣ Α.Ε.: Ιωάννης Βλάχος, Γεώργιος Παπακώστας, Σοφία Βουλγαράκη, Θεοφανώ Λέπεση

ΜΕΛΕΤΗ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ:
Κατερίνα Κοτζιά, Κορίνα Φιλοξενίδου

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ:
Τhe Hot Chair

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
ΜΕΤΑ: Έκθεση αρχιτεκτονικής ΣΑΘ
ΜΕΤΑ: Κατάλογος έκθεσης
παρουσίαση σε συνέδριο

ΠΡOΓΡΑΜΜΑ:
Ανασχεδιασμός, μετά από τριάντα χρόνια λειτουργίας της, της Κλινικής «Κυανούς Σταυρός», ενός από τα τελευταία έργα του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού, που αντιπροσώπευε ένα από τα πιο σύγχρονα και καλά εξοπλισμένα ιδιωτικά θεραπευτήρια της εποχής (1968), με σχετικά μεγάλο μέγεθος (160 κλίνες, 6000 τμ) και ειδικευμένα τμήματα (χειρουργικά, παθολογικά και μαιευτικά περιστατικά). Τοποθετημένη σε επικλινές έδαφος, με πανοπτική θέα, η κλινική αποτέλεσε ένα από τα ξεχωριστά κτίρια της εποχής, με ευχάριστους και άνετους εσωτερικούς χώρους ασυνήθιστους στο ιδρυματικό κλίμα της σχεδίασης εγκαταστάσεων υγείας.
Ζητούμενο του συνολικού ανασχεδιασμού της Κλινικής ήταν η προσαρμογή της σε νέες ιατρικές, νομοθετικές και ιδιοκτησιακές παραμέτρους και συγκεκριμένα η βελτίωση της συνολικής λειτουργίας με τον ανασχεδιασμό των λειτουργούντων τμημάτων, με τη δημιουργία νέων τμημάτων και τη βελτίωση της εσωτερικής κυκλοφορίας και κίνησης. Συνοπτικά ο μετασχηματισμός της λειτουργικής ταυτότητας της κλινικής και η διερεύνηση μιας νέας αισθητικής ταυτότητας.

ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΠΡOΤΑΣΗ:
Ο ανασχεδιασμός της κλινικής επεχείρησε να παρεκκλίνει από την τυποποίηση, τον προγραμματισμό και την απόλυτη προβλεψιμότητα στην οποία υπακούει γενικά ο σχεδιασμός κτιρίων υγείας. Συνοψίζει μια απόπειρα σύνθεσης με βάση ένα διττό μετασχηματισμό: τόσο του ίδιου του αντικειμένου, της νοσηλευτικής κλινικής, όσο και της προσέγγισης με την οποία αυτός σχεδιάζεται. Όλη η διαδικασία του προγραμματισμού και του σχεδιασμού υπήρξε ασύμμετρη. Σχεδόν μέχρι το τέλος της ανακατασκευής, σημειώνονταν βασικές λειτουργικές και σχεδιαστικές ανατροπές, ενώ συγχρόνως η λειτουργία της Κλινικής δεν είχε διακοπεί.
Το νέο σχεδιαστικό ύφος αποσκοπεί στην ενοποίηση των ετερόκλητων αποτελεσμάτων που η νέα ιατρική ταυτότητα της κλινικής επεσώρευσε στο αρχικό κτίριο: μια αλυσίδα αλλαγών στην τριακονταετία της λειτουργίας της κλινικής έτεινε προς την κατεύθυνση της εντατικής θεραπείας και περίθαλψης και της ειδίκευσης στη χειρουργική. Ο σχεδιασμός υπηρετεί το μετασχηματισμό της Κλινικής σε ένα κτίριο – εργαλείο, ακριβές, ψυχρό, αποστειρωμένο και αξιόπιστο όπως ένα εργαλείο σύγχρονης ιατρικής πρακτικής.