ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ:
Αρχιτεκτονικά Θέματα, Η Αρχιτεκτονική ως Τέχνη, Ανακοίνωση σε Συνέδριο

ΠΡOΓΡΑΜΜΑ:
Ανασχεδιασμός του απομένοντος τμήματος από το κτίριο της Ζυθοποιίας Φιξ επί της οδού Συγγρού σε Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΠΡOΤΑΣΗ:
(από το κείμενο συμμετοχής στο διαγωνισμό) 
1. Το κτίριο του ΦΙΞ, παρά το βίαιο ακρωτηριασμό του, εξακολουθεί να συγκρατεί το θεμελιώδη καθορισμό του μέσα στη γεωγραφία και τη μορφολογία του άστεως. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο το Εργοστάσιο αναγνωρίστηκε ως κοινωνική μεταφορά για το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η νέα ταυτότητα του κτιρίου αναζητήθηκε στην τομή των υπαγορεύσεων του DOCOMOMO για την αποκατάσταση των μνημείων της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής, με τις υπαγορεύσεις της δυναμικά εξελισσόμενης κτιριολογίας και τυπολογίας των Μουσείων καθώς και με τις υπαγορεύσεις της σύγχρονης Μουσειολογίας.
2. Η συνέχεια της εκθεσιακής εμπειρίας των επισκεπτών υπηρετείται από την οργάνωση μιας συνεχούς εκθεσιακής διαδρομής περιήγησης του Νέου Μουσείου: δύο εμφατικές γραμμικές κινήσεις ανόδου/καθόδου – ένα ζεύγος κυλιόμενων ραμπών και ένα γραμμικό κλιμακοστάσιο - παράλληλες μεταξύ τους, οργανώνουν την κυκλοφορία προς τις μόνιμες και τις περιοδικές εκθέσεις στις επάλληλες εκθεσιακές στάθμες και ταυτόχρονα οργανώνουν τη νοητική εικόνα του. Η ροή των επισκεπτών στις κυλιόμενες ράμπες διαπερνά όλους τους ορόφους καθώς και το δώμα: το φυσικό φως εισδύει και τέμνει σε όλο του το ύψος τον κτιριακό όγκο πάνω στον διαμήκη του άξονα. Το σταθερό ημιυπαίθριο κλιμακοστάσιο έχει επιλυθεί πίσω από την επιδερμίδα της οδού Καλλιρρόης: στην ημιδιαφάνεια του προτεινόμενου media-wall αναγνωρίζονται οι βασικές γεωμετρικές κατανομές της ανατολικής όψης του κτιρίου του Ζενέτου, ενώ η προτεινόμενη παρόδια στοά μετασχηματίζει το στενό πεζοδρόμιο της Καλλιρρόης σε ημιυπαίθριο φουαγιέ του κτιρίου. Το οιονεί ξεφλούδισμα του Νότιου άκρου της πλάκας του δώματος σε βαθμιδωτή υπαίθρια γλυπτοθήκη και σε υπαίθριο ζωτικό χώρο για το πανοραμικό εστιατόριο αναδιατυπώνει την απόληξη του ανώτερου ορίου του κτιρίου.
3. Η κάτοψη και η τομή του διαιρούν το κτίριο σε δύο ανεξάρτητα, αλλά επικοινωνούντα πρίσματα: με την εξαίρεση της στάθμης εισόδου, η οποία εκτείνεται σχεδόν έως τα όρια του περιγράμματος του κτιρίου, στο Βόρειο πρίσμα επιλύθηκαν οι εσωτερικές λειτουργίες του κτιρίου (οι υπηρεσίες της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, η διοίκηση του Μουσείου, οι λειτουργίες των εργαστηρίων, η τεχνική υποδομή των εκθέσεων), ενώ στο σαφώς μεγαλύτερο Νότιο πρίσμα εξυπηρετούνται οι καθαυτό εκθεσιακές χρήσεις (οι αίθουσες περιοδικών εκθέσεων, οι αίθουσες μόνιμων συλλογών, το project room, το salon, τα εκπαιδευτικά προγράμματα, η υπαίθρια γλυπτοθήκη, η βιβλιοθήκη, οι κοινωνικοί χώροι).  Στη στάθμη εισόδου, εκτός από το σύνολο των λειτουργιών υποδοχής (πληροφορίες, εισιτήρια, βεστιάριο, έλεγχος, αναμονή, καθιστικά, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων), ως στοιχεία των εξυπηρετήσεων του φουαγιέ και ορατά από κάθε σημείο του, έχουν επιλυθεί το κατάστημα και το αναψυκτήριο. Η επίλυση του αναψυκτηρίου στη ΝΑ γωνία του κεντρικού φουαγιέ, ώστε να είναι προσπελάσιμο και από το πεζοδρόμιο της οδού Φραντζή, όπως προτείνεται και για την προσπέλαση του καταστήματος από το πεζοδρόμιο της οδού Συγγρού, αναπαράγει, μέσω των συνεχών υαλοστασίων, την ίδια οπτική σχέση, που ο χώρος παραγωγής είχε με το δρόμο στο προϋφιστάμενο εργοστάσιο του ΦΙΞ.
4. Η ισχυρή συνέχεια του δαπέδου και της ψευδοροφής, τα ορθογωνικά ανοίγματα στις πλάκες, μέσω των οποίων η στάθμη εισόδου επικοινωνεί οπτικά με τις στάθμες του υπογείου και του ημιορόφου και η συνέχεια της κίνησης των κυλιόμενων ραμπών ενισχύουν τη ροϊκότητα του χώρου. Το θέαμα της κίνησης των επισκεπτών σε ευκρινείς οριζόντιες (ουρές αναμονής) και διαγώνιες (κυλιόμενες ράμπες ανόδου και καθόδου, ημιυπαίθριο κλιμακοστάσιο της οδού Καλλιρρόης) γραμμές στο εσωτερικό του κεντρικού φουαγιέ, αλλά και, αντίστροφα, η εποπτεία του συνόλου του κεντρικού φουαγιέ από τις διαφορετικές θέσεις της ανόδου και η οπτική, καταρχήν, επικοινωνία μεταξύ των επισκεπτών, υπογραμμίζουν το δημόσιο χαρακτήρα της επίσκεψης, αποϋποκειμενοποιούν τη σχέση με το Μουσείο και καθιστούν τη σχέση με τα εκθέματα τμήμα μιας συλλογικής εμπειρίας.